26 februari 2015 | Havana (III) [deel 1]

Ik heb weer een reis aangevraagd met mijn trainingsmaatje en vriendin, dit keer naar Havana. Zij neemt ook weer haar man mee. We maken spannende plannen om door reizen naar Trinidad. Ik hoef dit keer niet weer naar Viñales, dus we maken een andere toer en we contacten alvast Osvaldo, de gids die ik ook gebruikt heb de vorige keer.

Nog voordat het zover is, krijg ik een mailtje van de Baas, met wie ik de vorige keer in Havana was. Wij blijken weer samen op diezelfde bestemming te vliegen. Hij neemt ook een vriend mee en vraagt wat mijn plannen zijn. Hij sluit graag aan en ik stuur een mail aan de rest van de bemanning.
Er sluiten meer mensen bij ons aan en we gaan uiteindelijk met 9 man in net totaal op pad. Mijn vriendin en ik hebben iedereen wel een beetje voor een zwaar blok gezet: wij hadden bedacht meteen na aankomst in het hotel door te gaan. Dan hebben we wel een hele lange en zware dag, maar heb je wel een hele dag daar te besteden de dag erna.

Omdat we met zo veel mensen samen gaan, past het niet in het busje en tegelen we ook nog een losse auto erbij. In het busje gaan mijn vriendin, haar man, de Baas met zijn companion en de Coco, die ik ook al ken van een eerdere reis (toen hij nog bij ons als collega in de cabine stond) en ik. Twee tweebanders en de man van één van hen zitten samen in de taxi.
Vlak voor vertrek vraagt Osvaldo of het goed is als er nog een vriendin van hem meegaat. Zij gaat in de achterbak en ligt bovenop onze koffers en backpack. Het is een busje, dus ze zit niet helemaal weggestopt, maar we vinden het toch een beetje zielig voor haar. Wij gaan er echter van uit dat zij ergens onderweg afgezet moet worden, maar zij reist de hele 4,5uur met ons mee op de koffers. Ondertussen lijkt het bij ons in het busje wel een ouderwets schoolreisje. Er zijn zakken vol snoep, nootjes, chips, blikjes en flesjes drinken, muziek en heel veel gezelligheid. Eigenlijk zijn we allemaal moe, maar ook heel erg uitgelaten, dus waar we nog bedacht hadden dat we wel door konden trekken, omdat we urenlang konden slapen in de bus, wordt het eigenlijk uiteindelijk niet heel veel meer dan een klein hazenslaapje op het laatste stuk van de reis.
Als we aankomen in Trinidad worden we naar 2 Casa's Particulares gebracht, waar de Baas voor ons geboekt heeft. Daar is plek voor acht van ons. Helaas moet er voor de Coco, die op het laatste moment besloten heeft aan te sluiten, een ander adres gevonden worden.
Ik lig op de kamer bij één van de tweebanders en wij hebben ieder ons eigen bed. Zoals ik de vorige keer ook ervaren heb hier in Cuba, is het allemaal oud, out-dated, kleurrijk, maar vooral megaschoon!!! Uiteraard zijn we gesloopt, dus slapen is geen probleem.

De volgende dag worden we wakker van de wekker. Ik ben gewend 's morgens even mijn Whatsapp en Facebook te checken, maar dit is het land zonder wifi, dus er valt weinig te checken. Gewoon maar opstaan dan.  We ontbijten in de Casa's Particulares en daarna gaan we op pad met Osvaldo. Omdat we nu geen bagage hebben, passen we allemaal in één auto. We rijden eerst naar een oude suikerplantage. Daar staat een hoge toren, die we beklimmen. Nog voordat we daar op kunnen, word ik aangesproken door een man, die "frutsels" maakt uit rietstengels. Hij vraagt of de IPB-er van de baas mijn man is. Het makkelijkste is om "ja" te zeggen, dus sneller dan ooit gedacht, en met stukken minder poespas of mooie jurk en feestje, ben ik ineens getrouwd. Dat houden we wel de rest van de trip vol. En vooral het "kibbelen" hebben we snel onder de knie, waarbij we steeds moeite moeten doen om ons lachen in te houden.
We klimmen de toren op en gaan steeds hoger. Het uitzicht is schitterend. Wel kijken we een beetje angstig naar het houtwerk in de toren: alles ziet er behoorlijk verrot uit, maar we komen veilig boven en ook weer beneden.
Daarna worden we naar een pottenbakkerij gebracht, waar het eigenlijk wel de bedoeling is dat je iets koopt, maar ik heb helemaal nergens behoefte aan, dus ik laat het lekker voorbij gaan. Net als de rest.
Dan worden we teruggebracht naar het centrum van Trinidad. Daar slenteren we rond. We komen op een terrasje terecht, waar we lekker gaan zitten en wat drinken. Het weer is fantastisch, er is live muziek en mijn vriendin en de Coco regelen alvast een restaurantje voor de avond. Ik kies weer voor de Virgin Piña Colada. Mijn vriendin houdt het nog even veilig bij cola, wat natuurlijk wel een nix-merk is; de Amerikaanse Pepsi en Coca Cola zijn hier niet zomaar op een terrasje te krijgen. Maar als ze een slokje neemt, is ze helemaal om. Ze schuift de "cola" door naar haar man en gaat ook aan de Virgin Piña Colada. De dag kan mij niet lang genoeg duren zo. Wat is dit genieten.
Maar we willen natuurljk ook nog wel wat zien in de stad, dus we gaan naar het Museo Romantico. Wat een kitscherige troep staat daar!!! Maar hoe briljant!!! En zeker voor het pasgehuwde stel, waar ik de helft van vertegenwoordig, is het een bron van hilariteit. Het enige wat ik echt oprecht mooi vind, is de badkamer. Dat schijnt een van de eerste badkamers ooit te zijn. Maar het had wat mij betreft zo uit een modern woonblad kunnen komen.
Wat onze aandacht misschien nog wel meer trekt en vooral vasthoudt, is de dame in de knalrode bruidsjurk, waarvan beneden allemaal foto's gemaakt worden. Ze zit op de rand van een mooie cabrio en het geheel is een plaatje om te zien. Het blijkt echter geen bruid te zijn, maar een meisje dat haar 15e verjaardag viert. Dat word hier heel groots en uitgebreid gevierd.

Na deze onderbreking brengt Osvaldo ons naar het strand. Daar kunnen we de middag nog even ontspannen afsluiten. Ik heb mijn snorkelsetje meegenomen. Maar buiten dat het water iets kouder is dan bedacht, al is het prima als je eenmaal door bent, is het water heel troebel, dus er is weinig te snorkelen. Al had het misschien wel handiger geweest als we wel wat hadden kunnen zien, want alle collega's die in het water zijn - behalve ik - worden gestoken door kwallen. Ik heb mazzel en kom er eigenlijk heel goed vanaf.
Ik heb het spelletje Dobble meegenomen. Een uitermate stompzinnig en simpel kaartspel, maar errug grappig en al snel speelt bijna iedereen waanzinnig fanatiek mee. Ondertussen worden de Cuba Libres en de kokosnoten - al dan niet gevuld met alcohol - keurig gebracht.

Als de zon wat begint te zakken, brengt Osvaldo ons terug naar onze logeeradressen. Daar kunnen we ons opknappen, we drinken samen wat bij de buren en dan lopen we als groep naar het dorp, om een hapje te gaan eten. Het restaurant is bijzonder sfeervol en ligt aan het plein, waar we al ast kunnen meegenieten van de live muziek die er gespeeld wordt.
Na het eten gaan we dan ook naar het plein om de muziek echt mee te maken. Het is errug toeristisch: de trappen zitten helemaal vol met mensen. Er wordt ook gedanst, maar onze groep is nog niet zo happig. Onze tweebander en haar man zijn de eerste die het erop wagen. En dan word ik door de Coco de dansvloer op gedirigeerd. Heel eerlijk, ben ik helemaal niet zo lyrisch over de lokale muziek. Maar volgens velen is dit dan toch het summum.
Ondertussen is "mijn man" een stukje gaan lopen en hij heeft niet ver van het plein een geest gevonden waar alleen lokalen zijn. Hij komt ons halen en we gaan met hem mee. Daar worden we als groepje blanken best een beetje gek aangekeken, al zijn we zeker wel welkom. We dansen met de lokalen. En het toiletbezoek is een klein avontuur, qua hygiene. Voor echt een scheet en drie knikkers kopen we een fles rum, maar die is binnen de kortste keren leeg of gejat... De gastvrijheid van Cuba.... Maar we kunnen er allemaal om lachen en hebben een topavond. Aan de avond van de Cubanen komt geen einde, maar ons kaarsje brandt langzaam op, dus wij haken iets eerder af.
Op weg terug naar onze bedjes komen we langs een eettentje, waar een heel geroosterd varken buiten ligt. De Coco gaat het avontuur aan en neemt een broodje. Ik biets een klein stukje van het vlees en de smaak is verrassend lekker gekruid, het vlees heerlijk zacht en mals... Maar aangezien ik het broodje niet mag en de kruiden niet teveel durf te eten, blijft het bij een hapje. En dan snel naar bed. Morgen nóg een hele dag...