1 februari 2015 | Taipei (I) [deel 3]
Vannacht heb ik een goeie nacht kunnen maken, dus als mijn wekker gaat, sta ik redelijk fris op. Het hotel biedt geen ontbijt, maar dat hoeft ook niet. Ik heb gezorgd dat ik gedroogd fruit en noten in mijn tas had zitten, dus ik begin de dag ontzettend gezond. Met mijn waterdichte tas ga ik op tijd op weg naar het El Nido Boutique & Art Cafe, waar vandaan mijn tour voor vandaag begint.
De wandeling door het dorp neemt 10-15 minuten in beslag en ik geniet van de wandeling. Alles is een beetje krakkemikkig, maar zoals ik al vaker ontdekt heb tijdens mijn reizen, vind ik dat heel aantrekkelijk. Ik moet om half 9 bij het Art Cafe zijn, maar ik ben er al iets na 8-en. Dat geeft me ook de tijd om een beetje te snuffelen in de winkel. Ik had al gehoord dat het een mooie winkel was om ook van alles te kopen, gericht op wateractiviteiten. Het is het eerste echte mooie en grote pand wat ik tegenkom. Het valt - op een prettige manier - een beetje uit de toon. Later verneem ik dan ook dat er een Zweedse dame achter zit. Dat verbaast me niets.
Aangezien ik ruim de tijd heb, ga ik even langs alle rekken. Ze verkopen er echt van alles; ideaal!!! Ze hebben ook een hele afdeling met van alles aan shampoo, douchegel etc; alles in mini-verpakking. Één van de dingen die op mijn verlanglijstje staat, is een snorkelsetje. Bij de tour die ik ga doen vandaag staat ook snorkelen op het lijstje en als ik heel eerlijk ben, vind ik het eigenlijk een beetje smerig om een snorkelset te huren... Je zit toch met dat ding in je mond en echt lekker schoonmaken is niet mogelijk. Dus inderdaad koop ik een setje. De flippers vind ik minder erg om te lenen, plus ik vind die heel erg onhandig om zelf mee te nemen in mijn backpack. Dus die laat ik even voor wat het is... Ik koop wel nog een shirt met lange mouwen, van Mares. Het feit dat het 1 letter met mijn eigen naam scheelt, maakt hem extra leuk...
Ik ben door de reisorganisatie, die ik ingeschakeld heb, keurig aangemeld voor tour A. Ik meld me bij de balie en betaal nog even de Eco Tourism Development Fee (ETDF, ook Environmental Fee genoemd). Die is voor mijn hele verblijf. Al is dat in mijn geval natuurlijk niet zo heel erg lang.
Aan de overkant van de straat is een terrasje waar iedereen wacht die een tour geboekt heeft. Ik ben een van de eerste die er is en langzaam loopt het terras vol. Het Art Cafe biedt 4 verschillende tours aan, dus ik kan er niet blind van uitgaan dat ik met al die mensen op pad ga. Het uitzicht over de baai is al echt fenomenaal!!! Het water is prachtig blauw, er zijn bergen en heuvels die de baai omsluiten, er liggen allemaal boten op het water en het strandje wat ervoor ligt, heeft prachtig licht zand. En dat alles in combnatie met een prachtige blauwe lucht en een temperatuur van een graap of 21-23. Ik geniet er enorm van, terwijl ik wacht tot we opgeroepen worden.
Als ik geroepen word, blijkt dat ik op pad ga met een Pools stel dat op huwelijksreis is, een Fransman, een Engelse dame en een Braziliaanse dame uit Sao Paolo - toevallig de bestemming van mijn volgende trip, dus even kijken of ik nog wat leuke tips kan los peuteren.
We moeten een klein stukje door het water om bij de boor te komen. Ik heb mijn Ibiza-laarsjes aan, maar ik heb ook slippers bij me met een hielbandje (wat echt stukken handiger blijkt in het water!!!), dus die trek ik vast aan en mijn laarsjes in mijn waterdichte tas. Als eerste stap ik het water in. En dat is een vette tegenvaller!!! De man van de reisorganisatie had gezegd dat het water een graad of 30 zou zijn, maar ik denk dat het nèt 25 graden is... En ik ben toch íets meer van het "pislauwe" water... Maar goed, ik moet nu doorzetten. Ik stap dus door, op weg naar de boot. Helaas is het water een heel stuk dieper dan ik gedacht had, dus al snel sta ik tot aan mijn boezem in het water. Ik was al voorbereid in de zin dat ik mijn bikini al meteen vanmorgen aangedaan had. Ik had alleen mijn korte broek en t-shirt nog niet uitgedaan voordat ik in het water stapte... Dus alles is nu kletsnat!!! Beetje jammer.... Ik heb gelukkig wel droge kleren in mijn tas gestopt, maar ik kan nu mijn kleren niet in mijn tas stoppen. Hopen dat het een beetje droogt vandaag...
Eenmaal op de boot en uit mijn natte kleren, moeten we allemaal een zwemvest aan. We gaan eerst een stuk de zee op om bij de eerste stop te komen. Ik ga zo veel mogelijk in de zon zitten, om een beetje op te warmen. Maar met de wind die het varen oplevert en het zonnetje wat nog niet op haar sterkst is, is dat opwarmen nog niet zo heel makkelijk. Gelukkig gaan we op een gegeven moment wat langzamer, dus ik kan inderdaad opwarmen.
We varen een baai in en daar leggen we aan. We zijn bij Miniloc Island en daar gaan we een lagune bezoeken. We gaan met een kayak de lagune in. Ik zit samen met de Fransman in de kayak. Ondanks dat ik nooit kayak, doen we het samen best prima. We kayakken achter de gids de lagune in en wat we zien is echt schitterend!!! Het is prachtige natuur... En we zijn de eerste in het achterste deel van de lagune, dus we kunnen heel mooi foto's maken en genieten van de schoonheid om ons heen. We krijgen de tijd om er rustig rond te kayakken en dan geeft de gids aan dat we terug moeten naar de boot. Op die manier zijn we namelijk ook als - een van de - eerste bij de volgende locatie.
De Engelse en Braziliaanse dame hebben deze rour geboekt zonder kayak, dus zij doen er iets langer over om terug bij de boot te komen. Dat geeft ons de tijd om nog eventjes rondom de boot een beetje te snorkelen. Ik heb bij de Apple Store in Calgary - dus geen Shanghai-chique namaak - een Lifeproof-hoesje gekocht voor om mijn telefoon, dus die zou nu waterdicht moeten zijn. Ik heb dat speciaal gedaan voor deze reis, om ook onder water foto's te kunnen maken. Maar ik vind het toch erg spannend om mijn telefoon ook echt in het water onder te dompelen. Ik doe het toch... En het komt goed!!! Ik kan onder water inderdaad foto's maken!!! Hoe leuk is dat!!!
Na een minuut of 10 snorkelen, varen we verder naar een ander stuk van Miniloc. Daar stappen we weer op de kayak en ook hier zijn we weer de eersten. Deze lagune is zo mogelijk nóg mooier dan de vorige. Het is een lagune, met ook nog een klein stukje mangrovebos. De natuur is overweldigend mooi. Hoge vulkanische rotsen, begroeid met helder groene planten en bomen. Het water is prachtig azuurblauw en het zand van de stadjes is zo wit als ik het alleen maar ken uit de folders van reisorganisaties. Wat ik ook heel bijzonder vind, is dat je duidelijk een horizontale lijn kunt zien een centimeter of 50 boven het water. Daaronder is het gesteente deels weggesleten, waarschijnlijk door het beuken van de golven. Maar het bijzondere is, dat de lijn zo goed als helemaal recht is, waar je ook kijkt...
Na deze lagune varen we nog een stukje, naar een stuk strand waar we gaan lunchen, op Entulala Island. De jongens van de boot BBQ-en in een grot onze lunch bij elkaar, terwijl wij door een klein gaatje heen in een Secret Lagune komen. Die overigens niet zo "secret" is, want er zijn heel wat mensen Duidelijk is dit een vaste lunchplek voor alle tours. Het is een groter strand en we zijn zeker niet de enige. Maar gelukkig is er genoeg plaats om op ons gemak te smikkelen van de verse makreel, rijst en salade en heerlijk fruit.
Na de lunch gaan we naar de volgende stop. Dit is een stukje uit de kust, rond Simisu Island, en dit is een plek die speciaal is om mooi te kunnen snorkelen. Maar de jongens van de boot waarschuwen dat de wind hevig is en de stroming heftig, dus ze waarschuwen dat we voorzichtig moeten zijn. Die waarschuwingen zijn voor mij genoeg om te bepalen dat ik het water niet in ga. Ik ben niet overtuigd genoeg van mijn eigen zwemkwaliteiten, dus ik geniet gewoon even van het uitzicht òp de boot.
Ook degenen die wel gaan snorkelen, blijven niet lang in het water. Dus we gaan niet veel later verder naar de laatste stop van vandaag. Om daar te kunnen komen, moeten we een behoorlijk eind varen. En dat in de stevige wind die ondertussen opgestoken is. Door de stevige wind zijn de golven behoorlijk hoog en we klappen steeds op het water. Al snel zijn we helemaal doorweekt. Mijn kleding was eindelijk bijna droog, maar helaas kan ik weer opnieuw beginnen... We moeten allemaal met ons zwemvest wat meer achter op de boot komen zitten, uit de zon. Met het koude water dat steeds over ons heen plenst, zit ik lichtelijk te verkleumen op de boot. Ja, ik weet het, ik ben een mietje... Maar ik heb dan ook geen vet om me warm te houden.... Naar mijn smaak duurt dit stuk varen veel te lang, maar goed, ik kan geen kant op, dus ik laat het maar over me heen komen.
Uiteindelijk komen we gelukkig aan bij weer een prachtig wit strand. Daar blijven we een uurtje. We kunnen snorkelen voor de kust, maar het enige wat ik wil, is opwarmen in de zon. Er staan allemaal kleine huisjes op het strand, waar ik mijn - nu weer - natte kleding en mijn natte hammamdoek ophang in de zon en in de wind, hopend dat het een beetje helpt...
Ik ga met de andere dames lekker in het zonnetje liggen en al snel zijn we weer heerlijk opgewarmd. Op het strand verkopen ze ook verse kokosnoten, dus die gaan we halen en drinken uit de verse kokosnoot. Lekker!!!
We genieten van dit paradijslijke strand. We kijken nog wel even vreemd naar de tafel die in een palmboom gehangen is, maar het blijkt een basketbal-basket te zijn. Waarbij ik me wel afvraag hoe je basketbal speelt in het mulle witte zand... Ik denk dat een bal niet heel lekker stuitert....
Na een uur zijn mijn kleren en hammamdoek bijna drooggewaaid en ik ben weer helemaal opgewarmd. Hierna is het nog maar een klein stukje terug naar de haven van El Nido. Ik stop mijn bijna droge kleren dit keer meteen in mijn waterdichte tas. Zodat als ik van de boot af moet, ik niet weer alles kletsnat krijg. Ik heb mijn lesje wel geleerd. Ik spreek af met de Braziliaanse dame om haar 's avonds te treffen bij het Art Cafe om een hapje te gaan eten samen; we reizen allebei alleen en als ik eerlijk ben, vind ik dat prima, maar alleen eten vind ik wel heel erg saai.
Ik maak nog even een klein stopje in de winkel en koop daar een kleine shampoo en bodylotion, want mijn huid is van het zoute water wel heel erg droog. Ik koop ook nog een waterdichte tas, die iets meer mijn maat heeft: die van mijn vriend paste ik bijna zelf in...
Eenmaal terug in het hotel wil ik douchen, maar er is nog steeds geen warm water. Ik krijg dus van de jongen bij de receptie twee grote thermoskannen met heet water. Dat water giet ik in de emmer die er staat en dat water giet ik weer over me heen met het schepje in de emmer. Het is niet ideaal, maar het is ergens ook wel heel lekker. Misschien is nu ook wel gewoon zo lekker, omdat ik me heel vies voel van het zoute water.
Als ik weer helemaal opgefrist ben, ga ik terug naar de stad en ik besluit met mijn Braziliaanse reisgenootje te gaan eten bij het Art Cafe zelf. Een heerlijke tonijn steak en leuk gezelschap. Prima!!! We kletsen lekker weg en ik krijg van haar nog wat tips over dingen te doen in Sao Paolo. Helaas is zij nog niet terug in Brazilië als ik er naartoe ga, anders hadden we zeker nog afgesproken om wat te gaan eten of drinken.
Nu gaan we na het eten allebei weer terug naar ons eigen hotel. Zij reist morgen weer verder naar een van de andere eilanden en ik doe morgen gewoon nog een ander toertje...